Koźlak to najstarszy typ wiatraka europejskiego, który pochodzi z XII wieku.
Na ziemiach polskich pojawił się już w XIV wieku, najwcześniej w Wielkopolsce i na Kujawach. W wieku XV stosowany był już powszechnie i przetrwał aż do drugiej połowy XX wieku.
Kozioł stanowił usztywnienie tarczy nośnej z użyciem tzw. kozłów, wczepionych w krzyżulce podwaliny, podtrzymującą słup stanowiący pionową oś przechodzącą przez środek ciężkości młyna. Dach wiatraka jest dwuspadowy ze ściętym naczółkiem od strony śmigła.
Cały koźlak zbudowany jest z drewna, a z zewnątrz najczęściej pokrywany gontem. Posiada trzy kondygnacje; dolna była zajęta przez stabilizującą konstrukcję kozła, dwie wyższe były przeznaczone do produkcji mąki a środkowa zawierała kamienie młyńskie.
Foto: Tomasz Błeszyński - Koźlak z drugiej połowy XIX wieku ze wsi Chorzepin – 2021 r.
