Polski dwór to wiejski dom mieszkalny szlachty polskiej.
Forma wykształcona w architekturze polskiej okresu renesansu, przetrwała do lat 20 XX wieku.
Posiadanie dworu było symbolem prestiżu i przynależności do elity. W latach 20 XX w. panowała moda na tzw. styl dworkowy, który traktowany był, jako emanacja polskości.
Dwory budowano początkowo z drewna modrzewiowego na podmurówkach kamiennych lub z cegły i kryto gontem. Często sytuowane na wzniesieniach, w otoczeniu starych drzew. Do dworu wchodziło się zazwyczaj z ganków krytych daszkiem opartym na słupach.
Foto: Tomasz Błeszyński - Drewniany dwór z lat 80 –tych XIX wieku ze wsi Nagórki - 2021 r.
