Nie zapomnę tego dnia, kiedy parę minut po 8 rozpocząłem zajęcia, na sali większość słuchaczy była już obecna.
Co jakiś czas na zajęcia wchodzili spóźnialscy.
W pewnym momencie widzę jak jedna z osób która właśnie weszła pochyla się nad znajomymi i coś do nich mówi.
Nagle zrobił się gwar na auli jeden, drugiemu przekazywał informację z jednego rzędu do następnego.
Student z pierwszego rzędu powiedział do mnie z niedowierzaniem w głosie, że podobno była katastrofa samolotu rządowego.
Ogłosiłem przerwę wszyscy powyciągali telefony dzwonili do znajomych, wysyłali smsy, sprawdzali w Internecie, co się dzieje.
Z minuty na minutę, kiedy dochodziły do nas nowe tragiczne informacje milkły rozmowy i na sali zapanowała cisza.
Nie zapomnę tej grobowej ciszy i przerażonego widoku twarzy słuchaczy wpatrzonych z niedowierzaniem w telefony.
Myślę, że nie tylko ja, ale i moi studenci nigdy nie zapomną tego dnia i katastrofy pod Smoleńskiem.
Tomasz Błeszyński
